COURANTE Lurra eta zuhaitzak bezala izatea soinuan eta hitzean desegiten da.
Lurraren egia finkoan ibiltzen gara: urratsen atabalotsa.
Hitza da min deiaren oihartzuna eta haren itxura mugikorra.
Badoa pentsamendua, hitza ritmoa da eta ritmoa itzultze.
Denbora horizontalean zauritu bideak bere odola askatzen du.
Antzinako aireak sakrifizioa ardiesten du. Zuhaitza sortzen da.
Hitza loratzen da Baliotasuna galdu arau beharrezkoago bilakatuz.
Eromen bertikala, barreia biltzen duten bertsoetako burukada orlegia.
Beldur jarraikia, haizeak kulunkatzen duen zuhaitz-harpa.
Herrestan garamatzaten ibaien azaletan errepika-ezinezko soinua.
Amaigabekoaren oihartzunaren kalda atxikitzen duten memoriaren esklaboak.
COURANTE |