MENDIKATEA Egunotan ilargiak argitzen duelarik inguratzen gaituen mendikatea inoiz baino gehiago pentsatzen dut zure azalean desirak enfokatzen duenean desorduan eta paisaia elurtuak bezala distiratzen duenean: nire gainetik altxatzen zaren bakoitzean eta zure xarma guztiak erakusten zer esan nezake, ez bada, liluratzen nauzula eta errenditzen naizela zure gorputzaren ezaugarrietara?
Carena Aquests dies que la lluna il.lumina / la serralada que ens assetja per totes bandes, / penso més que mai en la teva pell / quand el desig l’enfoca / en hores intempestives / i resplendeix con un paisatge nevat: / sempre que t’incorpores damunt meu / i despliegues tot el teu encanteri, / què puc dir sinó que m’enlluernes / i que em rendeixo als atributs del teu cos?
MENDIKATEA |