Mahfoutha Ishtayyehrentzat 

 

Katea estutzen ari da

zuhaitzaren gerria eta neskarena,

haragia haragiaren kontra,

                     oliba azala oliba azalaren kontra,

hatzak              adarrak              intersekzioak

           sustraitasunak haien ekaitzak astintzen ditu,

                                            biltzen ditu

neskaren hitz hautsezinetan

                                            ez gara joango. 

                                                       Zoazte!

 

Tinko heltzen dio zuhaitzaren enborrari

                         ito aurreko sentimendua.

 

Landa    harria eta lurra, sehaskatuta

            lurperatuta daudenak eta lurrean dautzanak

            kutsatutako errealitatea

            sorgortutako fedea, bordatutako patuen

            aurrean errenditua

            Nakba etengabeak

            tragedia sehaskatuta eta logelatuta

normalizatuta: doluzko goizak

gosariko mahaian,

                         olibak

                         za’atar-ra

                         tomateak eta pepinoa

                         tragedia

                         gas negar-eragilea eta tea

 

Jerusalemen, urrats bakoitza hilobi bat da.

Hau maitasuna besterik ez zen:

 

neskaren eskeletoa zuhaitzarena da,

sustraiak josita lurrari identitateari.

Bereizketa da:

                     maitasuna desegitea

                     lekuei izena desitsastea

                     Jainkoa desbaliotzea.

 

Tiraka presioa, indartuta:

neskaren gorputz-adarrak okupatzaileek okupatuta,

amona bat deslotuz.

Atzo jaiotako hostoa bezain heldua den soldaduak

arma tirokatu du haren ondarea baino helduagoa den

emakumearen aurka.

 

Bi martiri erori dira.

 

Martiri

bat

erori da.

 

Hemen, urrats bakoitza hilobi bat da,

amona bakoitza Jerusalem bat da.