Kanpoan eguzkia dago.

Eguzki bat baino ez da

baina gizonek begiratzen dute

eta gero kantuan hasten dira.

Nik ez dakit eguzkiaz.

Nik badakit aingeruaren melodia

eta azken haizearen

sermoi beroa.

Badakit oihukatzen egunsentia arte

heriotza nire itzalean

pausatzen denean biluzik.

Nik neure izenaren azpian egiten dut negar.

Nik zapiak astintzen ditut gauean

eta errealitate egarri diren ontziak

nirekin dantzatzen dira.

Nik iltzeak ezkutatzen ditut

neure amets gaixoez trufatzeko.

Kanpoan eguzkia dago.

Ni errautsez janzten naiz.