Sagardoi infernalen iraganean, zure ikara, o txirrita,

Memoria baizik ez diren lore-izar-ihintzetan astuna da.

Baina, lizar liluratuen gainean, ekiak beti uste du, zure hegaletan,

Hauts egiten dion zure kantuarekin inarrosten dela.

 

Goizeko txoriaren oihu gosetiegia, lotsatiegia, sekula asetzen ez den sapaz eta

mendeetako orlegitasunaz ihaurrikan diren arbola handien

apirileko inguramen hori: hainbatez nahiago diet hosto bedera amets duen zumar zaharra.