AHOTS MUTUAN moteltasuna eder da inoren lerrook kopiatzen ditut hats hartzen dut argia onartzen dut azaroko haize mehearen pean belar kolorgearen pean zeru arrakalatu eta grisaren pean onartzen ditut dolua eta festa ez naiz iritsi ez naiz sekula iritsiko guztiaren erdigunean poema ukigabea dago eguzki saihetsezin atzerako begiradarik gabeko gau haren argiaren inguruan nabil haren hitzezko itzal basaren inguruan usnatzen dut haren bikaintasuna haren arrastoa hondarrak guztia ere esateko egon nintzela inoiz erne armagabetu
bakarrik ia heriotzan sutatik hur.
AHOTS MUTUAN |