Bihar
Salvador Espriu

1967
euskaratzailea: Aritz Galarraga
armiarma.eus, 2013

 

Elkar maite genuen,

gizon batek eta nik.

Hura, euria.

Ni, lurra.

Nire gizona

eta ni.

 

Elkar maite genuen:

badakizu zer den

hori?

Seme bat jaio zen

maitasun

hartatik.

 

Inork

ez du zaindu

nire semea,

ez bada nik.

Garbitzen nuen,

janzten nuen,

abesten nion

logalea.

 

Besteen gisako

ematen zuen

egun bateko

arratsaldean,

gizonak utzi egin zuen

golde-muturra,

ez zuen egiten jada

ildorik.

Deitu dute

gerrara.

“Itzuliko zara?”

Haren esana: “Ez”.

 

Ondo bakarrik

geratzen naiz orain,

hil egin baitzait

semea.

Igo ditut

eskailerak

sehaskaren

pisuarekin.

Hutsune

txikia

ganbaran

gorde dut.

 

Negar egindako argia

itzali da

putzuaren

sakontasunean.

Hotzaren hatzek

zabaldu dute

berunezko zeru

itxi bat.

Etxe barru

kanpoan,

negu giroa,

argitasunik batere ez.

Eta bihar

are izango da

apur bat

ilunago.

 

 

 

        BIAR

 

        Ens estimàvem,

        un home i jo.

        Ell, la pluja.

        Jo, la terra.

        El meu home

        i jo.

 

        Ens estimàvem:

        saps què és

        això?

        Un fill naixia

        d’aquell amor.

 

        No ha tingut

        ningú cura

        del meu fill,

        sinó jo.

        El rentava,

        el vestia,

        li cantava

        la son.

 

        A la tarda

        d’un dia

        que semblava

        com tots,

        l’home deixa

        la rella,

        ja no feia

        més solcs.

        L’han cridat

        a la guerra.

        «Tornaràs?».

        Va dir: «No».

 

        Ara em quedo

        ben sola,

        car el fill

        se m’ha mort.

        He pujat

        les escales

        amb el pes

        del bressol.

        A les golfes

        desava

        la petita

        buidor.

 

        Llum plorada

        s’apaga

        a fondàries

        de pou.

        Dits del fred

        estenien

        un tancat

        cel de plom.

        Dintre i fora

        la casa,

        temps d’hivern,

        cap claror.

        I demà

        serà encara

        una mica

        més fosc.

 

Bihar
Salvador Espriu

1967
euskaratzailea: Aritz Galarraga
armiarma.eus, 2013