Karlos Noblearen hilobia Iruñera nator, non ez dudan euskarazko solasik entzuten, Karlos ikusi nahi dudalako bere harzurizko ohean.
Ondo-ondoan, erreginak harekin batera egiten du lo heriotza bare berdina.
Gizon gaizto batek sorrarazia, printze noblea izan zen. Zer geratzen zaigu gaur, ordea, bere egintza eta hitzetatik? Hilobi hau besterik ez.
Inguruan, handios, segizio bat betirako negarrean. Batzuetan, eguzki amiñi batek, leiho garairen batetik jaitsiz agian, lagun ere egiten du.
Ibaian zehar, hain galai ur ertzean hazten diren zuhaitzek esaten dizkiote haizeari, ez inori, izen zahar ezabatuak.
LA TOMBA DE CARLES EL NOBLE
Vinc a Irunya, on no sento parlar basc, perquè vull veure Carles al seu llit d’alabastre.
Ben al costat, la reina dorm amb ell una mateixa serena mort.
Engendrat per un home pervers, ell fou un noble príncep. Què ens queda avui, però, dels seus fets i paraules? Només aquest sepulcre.
Tot a l’entorn, sumptuós, un seguici per sempre plora. A vegades, una mica de sol, baixant potser d’alguna de les altes finestres, també acompanya.
Al llarg del riu, els arbres que creixen tan esvelts arran de l’aigua diuen al vent, a ningú, els vells noms esborrats.
Karlos Noblearen hilobia |