HIRIA Eta hiria orain, marra okerra nire eskuetan, desengainuen kale-zirkilua.
Ate honetatik ateratzen naiz egunari ongi-etorria egitera eta ate beretik egiten diet agur anbarezko festan blaituriko ilunabarrei.
Harri honen aurrean pilatzen dut hatsa beste zekorketa baterako.
Egun nahasi eta kirrinkatsua da: nire patuen plangintza egiten ari da ezerezaren saskian.
Hemen nire urratsek beren labirinto betierekoak marrazten dituzte.
Ilunabar grisa nire biharko egunak bilduko duen frutaren zain dago.
Hemen nire hodeiak murriztu egiten dira, ekinaldi gordinen itzala.
Beldurrak lotzen gaitu, ez amodioak, maitea, horregatik besarkatzen dugu elkar etengabe.
HIRIA |