EMAKUME LOREZAINA
Zutaz beste egiteko jardina lantzera noa, bertan hartuko ahal du nire penak abaroa. Han arrosak jarriko, arantza lodiz soroa, nigan hiltzen bazara hantxe izanen da koroa.
Tristeziarako bioleta urdin, krabelin gorri grinarako, bitxiloreei hostoak kenduz maite al nauen jakiteko; asko maite nau, gutxi, ezer ez, nire bihotza lasai dago.
Bioleta alai horiek pixkanaka koskortuta, loratzen direlarik urrun da zure gomuta. Mitxoletaren lorea nire lagunik onena, lasai loak hartzeko ohe burkoan barrena.
Tristeziarako bioleta urdin...
Penatzen naizenerako garraiskaren koloreak, erizain izango ditut lilitegiko loreak. Eta zu damutu aitzin hilko banintz zorigaitzez, hartu loreok herentzian haiekin sendatu zaitez.
Tristeziarako bioleta urdin...
La jardinera Para olvidarme de ti / voy a cultivar la tierra, / en ella espero encontrar / remedio para mi pena. / Aquí plantaré el rosal / de las espinas más gruesas, / tendré lista la corona / para cuando en mí te mueras. // Para mi tristeza violeta azul, / clavelina roja pa mi pasión / y para saber si me corresponde / deshojo un blanco manzanillón; / si me quiere mucho, poquito, nada / tranquilo queda mi corazón. // Creciendo irán poco a poco / los alegres pensamientos / cuando ya estén florecidos / irá lejos tu recuerdo. / De la flor de la amapola / seré su mejor amiga, / la pondré bajo la almohada / para dormirme tranquila. // Para mi tristeza violeta azul... // Cogollo de toronjil / cuando me aumenten las penas / las flores de mi jardín / han de ser mis enfermeras. / Y si acaso yo me ausento / antes que tú te arrepientas / heredarás estas flores / ven a curarte con ellas.
EMAKUME LOREZAINA |