LUPE Guerreron egiten zuen lan, Julianen etxetik kale gutxira eta 17 urte zituen eta galdua zuen seme bat. Oroitzeak negarra eragiten zion Trébol hoteleko gela hartan, zabala eta iluna zen, bainuontzia eta bideta zuen, urte batzuetan bertan bizitzeko leku zoragarria. Memoria apokrifoak edo terrorezko poema sorta bat idazteko leku zoragarria. Lupe meharra zen eta zango luzeak zituen eta zikinak kulero zangodunak bezala. Lehenengo aldian ez nuen erekziorik ere izan: Baina ez nuen espero erekziorik izatea. Lupe bere bizitzaz mintzo zen eta beretzat zoriontasuna zenari buruz. Astebeteren buruan ostera ikusi genuen elkar. Izkina batean egin nuen harekin topo, beste puta nerabe batzuekin zegoen, Cadillac zahar baten lohi-babesean bermatua. Uste dut elkar ikusteaz poztu ginela. Ordutik aurrera bere bizitzari buruzko gauzak kontatzen hasi zen Lupe, batzuetan negarrez, batzuetan txortan, ia beti ohean biluzik, eskutik helduta zeru oskarbiari begira. Bere semea gaixo jaio zen eta Lupek hitzeman zion Birjinari ogibidea utziko zuela haurtxoa sendatzen bazen. Hilabetez edo biz eutsi zion hitzemandakoari eta gero bueltatu behar izan zuen. Handik gutxira semea hil zitzaion eta Lupek zioen errua berea zela Birjinarekikoa ez betetzeagatik. Birjinak aingerutxo bat eraman zuen bete gabeko hitzemate batengatik.
Nik ez nekien zer esan. Haurrak gogoko nituen, ziur, baina urte asko falta zitzaizkidan jakiteko seme bat izateak zer esan nahi zuen. Horregatik gelditzen nintzen isilik hotel hartako isiltasuna zeinen estrainioa zen pentsatzen. Hormak lodiegiak ziren edo bizilagun bakarrak ginen edo gainontzekoek ez zuten ahoa zabaltzen ezta alarau egiteko ere. Hain zen erraza Lupe gobernatzea eta gizon sentitzea eta zital sentitzea. Erraza zen norberaren erritmora egokitzea eta erraza zen Bucareli zineman ikusitako terrorezko azken filmei buruz hizketan entzutea. Bere lehoinabar zangoak nire gerrian korapilatzen ziren eta burua nire bularrean hondoratzen zuen eta nire titiburuak edo bihotz taupadak bilatzen zituen. Hori miazkatu nahi dizut, esan zidan gau batean. Zer, Lupe? Bihotza.
Lupe
Trabajaba en la Guerrero, a pocas calles de la casa de Julián / y tenía 17 años y había perdido un hijo. El recuerdo la hacía llorar en aquel cuarto del hotel Trébol, / espacioso y oscuro, con baño y bidet, el sitio ideal / para vivir durante algunos años. El sitio ideal para escribir / un libro de memorias apócrifas o un ramillete / de poemas de terror. Lupe era delgada y tenía las piernas largas y manchadas como los leopardos. / La primera vez ni siquiera tuve una erección: / tampoco esperaba tener una erección. Lupe habló de su vida / y de lo que para ella era la felicidad. / Al cabo de una semana nos volvimos a ver. / La encontré en una esquina junto a otras putitas adolescentes, / apoyada en los guardabarros de un viejo Cadillac. / Creo que nos alegramos de vemos. A partir de entonces Lupe empezó a contarme cosas de su vida, a veces llorando, / a veces cogiendo, casi siempre desnudos en la cama, / mirando el cielorraso tomados de la mano. / Su hijo nació enfermo y Lupe prometió a la Virgen / que dejaría el oficio si su bebé se curaba. Mantuvo la promesa un mes o dos y luego tuvo que volver. / Poco después su hijo murió y Lupe decía que la culpa / era suya por no cumplir con la Virgen. / La Virgen se llevó al angelito por una promesa no sostenida. // Yo no sabía qué decirle. Me gustaban los niños, seguro, / pero aún faltaban muchos años para que supiera / lo que era tener un hijo. / Así que me quedaba callado y pensaba en lo extraño / que resultaba el silencio de aquel hotel. O tenía las paredes muy gruesas o éramos los únicos ocupantes / o los demás no abrían la boca ni para gemir. / Era tan fácil manejar a Lupe y sentirte hombre / y sentirte desgraciado. Era fácil acompasarla / a tu ritmo y era fácil escuchada referir / las últimas películas de terror que había visto / en el cine Bucareli. / Sus piernas de leopardo se anudaban en mi cintura / y hundía su cabeza en mi pecho buscando mis pezones o el latido de mi corazón. / Eso es lo que quiero chuparte, me dijo una noche. /¿Qué, Lupe? El corazón.
LUPE |