Kanturako hitzak diozu, kanturako hitzak

o, hildakoen mintzaira,

kanturako hitzak, adierazteko

aspaldi handian espirituak ernatu

gero jaio eta hazitako ideiak

troxetarako hitzekin,

hitz baldarrak oraindik totelkeria alfabetoa

oraindik hiztegiarekin dantza ezin eginik,

ez baitira oraindik esaldi lerrokatuak bezain zalu

baina kantari ari dira ezpainetan

mariorratz mulko batek arratsa agurtzen duen bezala

ibaiertzean.

 

Kanturako hitzak diozu, kanturako hitzak

kanturako hitzak, adierazteko

barne kantu baten oihartzun ahula

zabalka eta durundaka,

liburuaren isila

eta oroimenaren larreak xarmatu nahirik

edo ezpainen ibaiertz mortuak

eta bihotzen larria.

 

Eta Kantu eske uste zenituen hitzak

gero eta biziagoak bihurtzen dira

baina baita gero eta arinagoak eta meheagoak ere

gailur harroetan hiltzera

urruneko palmondoetatik datorren haize hau bezala.

Kantu dira bihurtzen,

beren buruaren buru, egundaino izan direna

egiazki.

Eta aldatu egin nahi nuke, zuzendu egin nahi nizuke

eta esan:

liburuaren isila populatzeko

eta oroimenaren larreak landatzeko

edo ezpainen ibaiertz mortuak lorez ereiteko

eta bihotzak askatzeko

hitz eske datozen kantuak,

hilobietan lilitzen diren aihenak iduri

bizidun baten ezpainetara moldatzen zaren

o, hildakoen mintzaira!