Ezkilak iluneneko joan

hildakoak ditzagun gogoan

eta gu, lasaituak omen ginenok

hilerrira arropa beltzez

maite genituela erakustez.

Hildako gaixoak!

 

Beso biak bete lore goaz,

hau gurutzez eta koroaz!

Ez da landare sasoia eta hala ere

(aste bete irauteko lanak)

guk erositako portzelanak,

hark iraunen du!

 

Begidunak bazarete oraino

marmola ez daukazue laido

han gure maitasuna, gure dolua.

Eta zerrenda luze bat bertute

zeuek inoiz eduki zenuten

oroitezina.

 

Berandu da. Zalgurdiko otoitzak

arin bere requiema bakoitzak.

Arraioa! Hotz madarikatu honek

akabatu egin behar gaitu

petral dator udazkena, zaindu!

—Kotxero, etxera!