EGUERDIA UDARO 7
Ez dut ulertzen zeren sinbolo diren etxe hauek Zauri iraunkorrak azalean eta itzulera iraunkorra atalasetik
Ikaratu egiten nau jakiteak ezagun dudala neure burua Hemen jarraitzen dut paper zaharrak eta artile mordo hura lurperatu eta gero ere
Parke hau, dena irensten duen sintaxi hautsi hau Egunero mehetzen den irudimen lerroa eta altzairuzko gorputz bat dunan
Kristalezko esku bat
Zoriontsu egiten nau jakiteak sekula ez dudala egia ikusiko
Madril, 2014
8
Argizarizko hosto guztiak bustitzen dira Ai! Ibaiertzekoak dira izan lore hau eta bere dardara! Aita, zurekin elkarrizketa bat izateak esan nahi du Leninen estatua Danubion behera flotean
Ikusi duzu gainera nola algak ekiten dion ahots musikal bati nola bide honek ShudhKalyan ragaren vistaar luze eta gogorrera eraman gintuen Arrats garbi batean zu bazindoazen jaiogabeko denbora baterantz Saiatzen zinen mugitzen, opioaren eta kromoaren horiz argiztaturiko leihoak eraikinez inguratutako parke honetara irekitzen zituen auzo zahar horretan Mendean hartzen zenuen zeure burua etxera ez itzultzeko irrika bakoitza azaro zuen izena zure aurrean punpa egiten duen 1989ak
Nik Raga aldakorren artean itxaroten dut Errepide zabal batean eta arropa koloretsuz estaliriko kartzela batean Ezin dut ulertu zergatik dagoen hainbeste ur Ez dakit zergatik ari den dizdizka itsasontzi hori arrastiri dirdaitsuaren argitan
Gogorarazi didazu sekula ez genuela koloniarik izan ez geneukalako egur egokirik bidaia luzeetarako ontzirik eraikitzeko
Calcuta, 2015
EGUERDIA UDARO |