LEHOINABAR HIRIA 1. Gure arratsak ziren haranez beteak
oinez kristalezko poemekin euriaren barruan ez dakit noiz jausi nintzen eskultore oso antzinako baten bizitzan urruneko herrialde batetik iristean jakin du emakumea hildako haur batez erditu dela bagina metalikoari odola dario Eskultoreak xuxurlatzen dit: Giza basatiak ez zeudenean emakume edo gizon bakar batengana ohiturik, labea asmatu zuten eta grisa sartu da jatekoan harrezkeroztik aizto-ahoak daude lirikaren baitan harrezkero etorri zen etxe-aldaketa, erasoa, defentsa, lurra, ezpalekoa, hazia herrien eta herrien ihesa lur berriraino
zer pentsatu zuen gizakiak itsasoa lehen aldiz ikusi zuenean? ez zegoenean atlasik bat ere? soinu-jotzaile errumaniarraren ilunduran plaza osorik bihurtu zen harmonia udan diz-diz egiten dute emakumeen belaunek
eta irudi horien zati txikiak ebakiz, sabelean eguzkia hartuz, hiri osoa da engoitik ontzi astronautikoa
nora doa lehoinabar geldoa, ahoan ehizakia dindilizka?
LEHOINABAR HIRIA |