ETXEA
inork ez du etxea uzten etxea marrazo-aho izan ezean mugarantz egiten duzu korri soilik hiri osoa ere korrika ikusten duzunean
bizilagunak zu baino azkarrago korrika eztarrietan odoltsu arnasa eskolara zurekin joan zen mutila lata fabrika zaharraren atzean mozolo musu eman zizuna gorputza baino handiagoko fusila eskuan etxea uzten duzu soilik etxeak geratzen uzten ez dizunean
inork ez du etxea uzten etxea jarraika izan ezean oinpean sua odol beroa sabelean inoiz ez zenuen halakorik egiterik pentsatu erre zizun arte labana-ahoak lepoa mehatxuz eta orduan ere himnoari eutsi zenion ahopean pasaportea aireportuko komunetan negar-zotinka puskatzeak paper ahokada bakoitzak baino ez zuen argi utzi ez zenuela atzera egingo
ulertu behar duzu inork ez dituela seme-alabak ontziratzen ura lurra baino seguruagoa izan ezean inork ez ditu esku-ahurrak erretzen trenen azpialdean bagoipean inork ez ditu egunak eta gauak ematen kamioi baten urdailean egunkariak janez, egindako kilometroak bidaia baino zerbait gehiago izan ezean inor ez da hesi azpitik arrastaka igarotzen inork ez du jipoirik errukirik nahi
inork ez ditu errefuxiatu-eremuak edo gorputza minberaturik uzten duten arroparik gabeko miaketak hautatzen edo espetxea, seguruagoa delako espetxea suzko hiri bat baino eta espetxe-zaindari bat gauean hobe delako zure aitaren eiteko kamioikada bat gizon baino inork ezingo luke jasan inork ezingo luke pairatu inoren larrua ez litzateke hain sendo
zoazte-etxera beltzak errefuxiatuak immigrante zikinak asilo-eskatzaileak gure herrialdea xurgatzen ari zaretenak eskuak kanpoan dituzten beltzak usain arraroa dute basatia beren herrialdeak hondatu eta orain geureak hondatu nahi dituzte nola erortzen ote zaizkizue hitzak begirada zikinak bizkarrean behera akaso kolpea leunagoa delako gorputz-adar erauzi bat baino
edo samurrago direlako hitzak zure hankartean hamalau gizon baino edo errazagoak irensten irainak zaborra baino hezurrak baino zure haur gorputz zatikatua baino. etxera joan nahi dut, baina etxea marrazo-ahoa da etxea arma baten kanoia da eta inork ez luke etxea utziko etxeak kostaraino jarraitu ezean etxeak esan ezean azkartu hankak utzi atzean arropak zoaz arrastaka desertuan igaro ozeanoak ito zaitez salbatu izan gose ibili eskean ahaztu harrotasuna kontuzkoago zaizu bizirautea
inork ez du etxea uzten etxea belarrian ahots izerditu izan artean esanez: zoaz, zoaz orain nigandik urrun ez dakit zer bihurtu naizen baina badakit seguruago zaudela hemen baino beste inon
ETXEA |