Eta kazetari bat etorri zen, ez dakit nongoa,

guretzat erbestea zer den galdetzera.

Ez dakit kazetaria nongoa zen

edo agian ez nion kasurik egin.

Gela hezea zen, hotz egiten zuen

bi egun ziren ura eta ogia besterik

jaten ez genuela

gutunek berri txarrak zekartzaten Bestaldetik.

“Zer da zuretzat erbestea?” galdetu

eta zigarroa eskaini zidan.

Etxekoak arriskuan ez jartzeko

ez diet gutunei erantzuten

“Pedrori bi begiak atera zizkioten

kolpeka hil baino lehen, justu apur bat lehenago”

“Zuretzat erbestea zer den esatea nahiko nuke”

“Alicia bost aldiz bortxatu zuten eta ondoren

txakurren gose utzi zuten”.

Ondo ikasiak dira

militarren txakurrak

animalia indartsuak dira

egunero jaten dute

egunero jotzen diete larrua

neska ederrei emakume pertxentei,

errua ez da txakurrarena,

badakizu,

txakur indartsuak dira

militarren txakurrak,

egunero jaten dute,

egunero dute emakumeren bat larrua jotzeko

“Zer da erbestea zuretzat?”

Ziurrenik ordaindu egingo diote artikuluagatik,

guk ez dugu egunetan jan,

“Kementsu gaude, burkide, adorea bere horretan dugu, burkide,

emakumea bortxatu dute, kementsu gaude oraindik, burkide,

ahizpa desagerturik, kementsu gaude, burkide,

bi egun dira kemena besterik jaten ez dugula, onenetarikoa, burkide”,

“Erradazu, zer da erbestea zuretzat?”

 

Erbestea kemena jatea da, adiskide.