In memoriam

ALFONSO DANIEL RODRIGUEZ CASTELAO

1.950-gneco urtharrilaren 7-an

Buenos-Airesetan hila

 

 

1. EDOCEIN GAILEGOC EGUINEN
LUOUEEN NEGARRA

 

CEURE NEGARRA EGUIÇU, LURRA,

uretan, celhaietan, haiceetan,

arraçaren hilauri bici cosmicoac,

lanhozco içare batetan estaliac,

gure fina gure ethorquiari lotzen deraucatenac.

Horizontearen urrhezco soloetan itzur itzaçu,

oilariteetan eta ilhunabarretan landuric,

argui-princetan bihitzen direlaric.

çure minac çaurthu dituen haciac.

Corda noble eta ahaztuetaco harpa,

ceure soinua bihotz lothuan libra eçaçu,

eta taupada total batetan acordeac jo itzaçu,

arimac, xoriac, hibaiac, vistac.

 

Ceure negar oparoa eguiçu lurra,

edocein gailegoc eguinen luqueena,

isiltasun arimatsu bat

eta anhitz beguirada mindu dauden arrodan;

burruca bilucian habe bicia içan cen

gorputz luce eroriaren gainean;

hitz inoiz lehen ederragoaren ithurri leihorrean,

ezpainetatic hurbil;

erratzeen quimaeraren celatan dauden

pampatar amapolez bir-loraturic,

bulhar gurhasotarretic hurbil,

patrointza galicianoaren odoletan,

haren arteriotic udaberri emancorrac

ernatu ciren

escu eihar gelara bihurtuen ondoan.

 

Ceure negarra eguiçu, lurra, uma-oncitic,

edocein gailegoc eguinen luqueena,

negar ere ahal baleidi,

itsasoa negarraz estali arte.