Sastre, Alfonso. Espainiar idazlea (Madril, 1926). Bai kritika bidez, nola antzerkigile gisa, espainiar antzerkigintzaren eraberritzaile handienetako bat da. 1950ean, Manifiesto por un teatro de agitación social idatzi zuen: antzerki komertzialaren kontra eta gaia gizarte arazoetatik hartzearen alde egiten du bertan; eta bere obra guztia, funtsean, leial izan zaio adierazpen horri. 1949an, Cargamento de sueños idatzi zuen, antzerki inpresionista egiteko saio bat. Antzerki lan ezagunena handik lau urtera argitaratu zuen: Escuadra hacia la muerte (Eskuadra bat heriotz bidean), frankismoaren kultura ofizialarekin erabat hausten duen obra. Han daude handik aurrera Sastrek erabili dituen gaiak: askatasuna, zapalketa, politika aginpidea, iraultza, bortxa eta errua. Sastrerenak dira, besteak beste: El pan de todos (1953, Guztion ogia), Tierra roja (1954, Lur gorria), Muerte en el barrio (1955, Auzoko hilketa, Josu Zabaletak euskarara itzulia), Guillermo Tell tiene los ojos tristes (1955, Gillen Tell-ek begiak triste, Josu Zabaletak euskarara itzulia), En la red (1959, Sarean), La sangre de Dios (1955, Jainkoaren odola), Ana Kleiber (1956), La sangre y la ceniza (1965, Odola eta errautsa), Ejercicios de terror (1970, Izu ariketak), Ahola no es de leil (1980, Ez da bale egiteko oldua, Goaz Taldeak euskaratua), Bazterrean utzitako panpinaren ixtorioa (1984, Mikel Lasak euskaratua), La taberna fantástica (1985, Ostatu miragarria). Frankismoaren azken urteetatik hona, A. Sastre oso lotua egon da Euskal Herriarekin, eta batez ere HB alderdi politikoarekin. Eva Forest kazetariarekin ezkonduta dago eta Hondarrabian bizi da.

[Idazleari buruzko informazio gehiago]