Mundua ez da gaur hasi edo bukatzen

Triste eta zoriontsu ezkutatzen errezel baten atzean

 

Bidean bazaude ez zaitzala distantziak etsi

Denboran ibiltzearen artea da helmuga

 

Maitasunaren ateranzko bidean bidaiari zaildua

Zure odolak arrastoa uzten du urrats bakoitzean

 

Euri ura berehala xurgatzen du lurrak

Baina ibai kulunkaria itsaso batean hazten da

 

Gezi asko hegaldatu baita haren arkutik

Izan dezagun itxaropena batek itua joko duela

 

Zure aurpegiarekin maitemintzen  erakutsi zidan denborak

Horregatik malkook odolez blaituak daude

 

Hamarkadetako jolas luze  honen zorigaitza

Jostailua bailitzan jotzen du giza bihotza

 

Tulipan karabana bat, zelai hau zeharkatzean,

Udazkeneko zaldizkoen apatxek zapaldua

Udaberriaren hatsa abian jartzen den egunean

Belar eta loreak jaioko dira hegitik hegira

 

Mendi, entzun duzu gaur nire garrasia

Munduarekin jaio zen bularreko min hau

 

Denek anaitasunari errezatu baina bizi ez

Jauna, zenbat milia mihitik eskuetara?

 

Odolak begiak zulatzen dizkit irauntza txoko honetan

Nire egonarriak bizimodua estutzen dit

 

Zaude, Sayeh, ez atera bidetik

Bitxi bat datza urrats bakoitzaren pean