NESKATXA HILEN KANTIKA
Gabriela Mistral

Tala, 1938
euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2017

 

 

Graciela iloba oroit

 

Eta neskatxa hil gaixoak,

ostenduak apirilean,

bagan izurde lez zirenak

azalean nahiz murgilean?

 

Nora joan ziren, non dira,

irriagatik kokoriko,

edo ezkutuan, maitale

baten boza noiz etorriko?

 

Jainkoak margoz nahi ez zuen

marrazki lez ezabatuta,

jardineko iturrian gisa

apurka-apurka urpetuta?

 

Zenbaitetan uretan dute

soslaia osatzeko desira,

eta arrosa mamitsuetan

ia-ia barretan dira.

 

Gerruntze-aldakak egokitzen

dituzte belazeetan barru,

eta ia lortzen dute hodeiek

gorputza lagatzea amarruz;

 

ia biltzen dira lur joak;

ia dira eki zoriontsuan;

ia beren bideei uko

hemengo zirela akorduan;

 

ia traizioa desegin

eta saroira dira iristen.

Ia jainkozko hainbata dugu

arrastiriz bertan ikusten!

 

 

 

 

CANCIÓN DE LAS MUCHACHAS MUERTAS

¿Y las pobres muchachas muertas, / escamoteadas en abril, / las que asomáronse y hundiéronse / como en las olas el delfín? // ¿Adonde fueron y se hallan, / encuclilladas por reír / o agazapadas esperando / voz de un amante que seguir? //  / ¿Borrándose como dibujos / que Dios no quiso reteñir / o anegadas poquito a poco / como en sus fuentes un jardín? // A veces quieren en las aguas / ir componiendo su perfil, / y en las carnudas rosas-rosas / casi consiguen sonreír. // En los pastales acomodan / su talle y bulto de ceñir / y casi logran que una nube / les preste cuerpo por ardid; // casi se juntan las deshechas; / casi llegan al sol feliz; / casi reniegan su camino / recordando que eran de aquí; // casi deshacen su traición / y van llegando a su redil. / ¡Y casi vemos en la tarde / el divino millón venir!

 

NESKATXA HILEN KANTIKA
Gabriela Mistral

Tala, 1938
euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2017