Jiménez, Juan Ramón. Poeta espainiarra (Moguer, Huelva, 1881 - San Juan de Puerto Rico, 1958). 1900ean joan zen Madrilera eta Rubén Darío ezagutu zuen han. Orduan argitaratu zituen bere lehen lanak, erromantizismoz beteak. Helios aldizkaria, modernismoaren historian berebiziko garrantzia izan zuena, sortu zuen Valle-Inclán, Machado eta beste zenbaitekin batera. Jimenezen lehen obretan frantses sinbolisten eta Espainiako modernisten eragina nabarmena da (Rimas, Arias tristes, Jardines lejanos, Elejías, Pastorales...). 1916an beste poesia mota bati ekin zion, Estatu Batuetara joan eta Zenobia Camprubirekin ezkondu zenean, hain zuzen. Pasadizo sentimentalak eta modernisten erretorika baztertu zituen, metrika tradizionaletik aldendu eta barne ikuspegietan oinarritu zen, arimaren ikuspegietan (Diario de un poeta recien casado, Eternidades, Piedra y cielo). Ildo horretatik jarraitu zuen 1949an Animal de fondo lana idatzi zuen arte. Honetan eta Dios deseante y deseado izenekoan metafisikan eta existentzialismo modernoan murgildu zen. Hitz lauz ere idatzi zituen lanak, Platero y yo, eta bere garaikideen karikaturak diren Españoles de tres mundos lana, adibidez. Literaturako Nobel saria jaso zuen 1956an.

[Idazleari buruzko informazio gehiago]