ADISKIDETASUNA, POESIAREN GAUZARIK ONENA Lurreko adiskiderik onenak dauzkat eta bihotzez maite ditut, neure memoria txar handi honekin: eurek nozitzen dituzte bizitzea egokitu zaigun aldi makur honen herstura eta agerkundeak.
Zer ez nukeen emango batez ere haiek alai eta ardurarik gabe ikustearren, baina inork ez daukagu aski diru. Batzuetan, solasera eta ardo pixka bat edateko esertzen garenean, tarte batez amaitu egiten dira katastrofeak, kearen berotan urtzen dira.
Gure egoitza nagusia bulego baten aldameneko ardandegi zahar bat da. Bertako bezeroek bistaz ezagutzen dute elkar, inoiz hitzen bat egin izango zioten batak besteari; mozkor batek oso antojagarri jarri beharra dauka handik bota dezaten. Emakumeak (adiskideak ditut batzuk) begirunez hartzen dira, baina denek so izaten dituzte (ni neu barne) nolabaiteko gutizi bihurri modu batekin, alkoholaren kumeen tolesgetasun horrekin, ontasun gupidagabe horrekin.
Baditut adiskide bat Kalifornian eta beste bat New Yorken ezin izaten dutenak gure ardandegira etorri, euretako batekin igaro nuen gizaseme heldu orok nerabezaro izenez ezagutzen duen aldi izugarri eta anker hori. Badut beste adiskide bat aldi horri zin hitza egin ziola dioena. Beste bat Liman bizi da eta beste bat itsaskiz eta Undurraga ardoz betekada egiten ariko da Antofagastan.
Xakean jokatzen dut bizarra kentzeko makina uzten didan zine aktore batekin; adiskide horrekin jokatutako xakea baino joko beroagorik ez dut ezagutu. Mexikon badut beste bat nire aita izan zitekeena, baina gurago izan du nire adiskide izatea bere indarrek eta gogoak besterik izaten ez diotelako utzi. Bada ahal bezala sendatzen nauen mediku bat eta bada filosofo bat nire ideiak antolatzen saiatzen dena, denbora banintz bezala.
Postala jaso dut Greziatik, lunfardoz idatzia, barrez lehertzeko zorian jarri nauena; hainbesteko ponperiaz jantzita inork ez ditzake hitz kreole horiek aurreikusi. Munduan zehar barreiatuak, Ekialdean izan edo Mendebaldean izan, han dira nire adiskideak. Baita Kuban bertan ere, iraultzaren alde lanean; probintzietan gauzak esaten duten bezalakoak ez direla erakusten, edo nolakoak diren esaten.
Batzuk dibortziatu egin dira, besteak berriro ezkondu dira, batzuk bakarrik bizi dira eta nik ez dakit batzuek ala besteek bete betean asmatu duten. Esaterako irribarre egin, haserretu edo distraitu egiten den Edgarrek. Edo ezinegon antzeman gaitz baten tirainaren gainean flotatuz Espainian hainbeste bidaiatzen duen Cesarrek; bete betean asmatu duten ez dakit. Juliok bere emakume aldrarekin, edo Carlitos biek; Rodolfok, umea bezain handi denak. Ez dakit Sergiok eta bere biolinak eta futbol tribunetako bere zorabioek bete betean asmatu duten. Ez dakit zer gertatu behar duen gurekin, eta galdutako edo urrun diren Raul Gustavo edo beste Rodolfo edo Ramiro bezalako adiskideekin zer. Inork ez daki bete betean asmatu dugun, horretarako gogorik bagenuen, hau izan ote den geure asteburua, geure requiema, geure borroka-tokia.
Inguru haietan den jende onenetarik da eta mundu guztiak bere bizitzako hainbat urte eskaini beharko lituzke Juan edo Noe edo euretako beste edozein ezagutzearren: bizitzaren alde guztiz emanak, aberasten duten aire hau arnastuz, irri egiten didate eta augurio onak edo txarrak ukitzera jaikitzen dira, egunero errealitatearen orkatilak kolpatzera. Gure zorteagatik eskerrak ematera
ADISKIDETASUNA, POESIAREN GAUZARIK ONENA |