GAUZAK NOLA DIREN Hemen hasiko banu ene kantua, esanen nuke: Bizirik nago, bi ta bi lau; arraia ezta bustitzen; zororik dago arrosa; gauza agiriak esanen nituzke, gauza zelaiak (nire izenaren parekoak); eta hau esanen banu, ehun mila modutan esanen nuke hemen segitzen dudala bizirik, gizon ttiki, kontent, sentikor eta altzatu honek, odol-jario edo kolpe batek bultzaturik.
Barre begite, lehertu arte, moralista xerio sasi-maisu izugarri hoiek (bakarrikan baitira elikatzen ezkaren ideien ausnartzaleak, besterik ezean oraindik askok jaten dituztenak), Karmenekin noaia ikusten nautelarik eskandalo hartzen duten jaun agurgarri hoiek, arrazoiarekin duda gabe nire bersoak txarrak direla estimatzen duten kritikero hoiek. Eztiet ezer eskatzen. Ni bizi naiz. Kontent.
Ttua bota bezaidate, hala nahi badute (edo ni arbuiatzearekin konsolatzen badira). Abegi onarekin errezibitzen banaute aginak erakusten dizkidate, adurra dadukate zintzilik ezpainetatikan, azufre batez kiskailtzen dirade hesteetan, eta ikaragarrizko minekin salbatu nahi dira, anaiaren heriotzearekin bada ere. Baina merezi bezain gaitz ezteritzet nik, on deritzet, egiaz.
Bizia polita da, eta nik nahi nuke eztezaten gal. Enbarazo temosoari uko daidiotela, gorputza adora dezatela. Biri zabalean harnasa har dezatela, ahaltasun guztietara zabal ditezila, eta lotsa edo bildur gabe, kunpli eta mukurru ditezila. Hainbeste gorrotatzen dituzten mugatasun hauk, hain dira izaerak.
Esan dezatela nirekin (haur bihurturikan): Harnasa hartzen dut, nire boltsuak “bai” batekin jasotzen ditu nire errai guztiak. Esan dezatela: bat-bi, gauzak izenakatik aipa ditzatela, (hain bakarrak, ederrak), kanpora begira, zoriontsu senti hainbeste erregalorekin, hainbeste ttikitasun atseginekin.
Eztezatela pentsa jakintsuak direla hainbeste gogoeta egiten dutelako, zabalik lauda dezatela, neurririk gabe eman ditezila, haien gozamentuaz bizi ditezila, eta ez gogorrik lagunari ohostutzen diotenaz. Kontenta ditezila direnarekila, eta bila dezatela Karmen bat.
GAUZAK NOLA DIREN |