Gauerdia allegatzean,

Haurrak negar egitean,

eun bestiak itzartu ziren

ta korta bizi egin zen.

 

Eta urbiltzen ziren danak:

lepoak eta joranak,

oihana aizean bezala,

Haurragana luzatzen.

 

Idi batek areistian

jarri zion aurpegian

musturra: Bere begiak

ihintz biguna ziren.

 

Ardi baten artileak

berotuz Hari hesteak,

ta eskua bi ahuntzamek

milikatu zioten.

 

Faisanak eta oiloak,

antzarak eta zozoak,

kortako paret guztiak

estaldu zizkiguten.

 

Faisanak ziren bajatu,

Haurra gainean pasatu

zituzten bere buztanak;

eta antzarek atontzen,

 

zizkiotela lastoak,

hantxe zebiltzan zozoak

jaio-berriarentzako

estalki bat izaten.

 

Ta Birjina adar-artean,

hasnasa zuri tartean,

bere Seme hartu ezinik

zohan eta zetorren.

 

Laguntzan dator Senarra,

ezpainetan irriparra.

Oihana aizean bezala

korta pozgarria zan.