ZAHAR LANA Iluntzean, aldirietan, pasieran nabil, sekula aurkituko ez dudan horren bila. Lotzen ditut minezko hitzak eta bizi izandako pozen oroitzapenak. Katu gosetuak datoz ni irenstera. Ametsak, ihes egin duzue. Ukitu dut harkaitza eta zuhaitza eta pausatu naiz bertan. Etxera itzultzeko ordua da. Zahar, poemaren harria daramat eskuan.
ZAHAR LANA |