HALABEHARRA Maite duguna hiltzen dugu. Gainontzekoa ez da inoiz egon bizirik. Inor ez dago hain gertu. Ez dio beste inori minik ematen ahazturak, faltak, batzuetan gutxiago. Maite duguna hiltzen dugu. Gera bedi behingoz inoren birikaz arnasa hartu beharreko itomen hau! Airea ez da aski biontzat. Eta lurra ez da nahikoa elkarturiko gorputzentzat eta urria da itxaropen-anoa eta mina ezin parteka daiteke.
Bakardaderako animalia da pertsona, mehakan gezia daraman oreina ihesian odolusten dena.
Ai, baina gorrotoa! Haren beirazko ninien begirakune itzarria; haren jarrera, hahor batera atsedena eta mehatxua.
Oreina edatera doa eta hor non uretan tigre baten isla ageri den. Oreinak ura eta irudia edan ditu. —Eta irents dezaten baino lehen— (gaizkide, liluratua) arerioaren pareko bihurtzen da.
Gorroto dugunari baino ez diogu ematen bizia.
HALABEHARRA |