AMODIOA Amodioak agintzen du. Amodioak barre dagi. Amodioa badoa. Amodioa da atezain dugun otsoa. Amodioa da musika, artea eta poesiaren bazka. Betetzen, indartzen eta pizten gaitu sortzera. Amodioa da terrorea. Amodioa da lan nekeza. Amodioa da kolpeatutako burko, izara zimurtu, zori ez-desiragarria. Amodioa da erailtzen eta salbatzen duen ondra eta ezerk ezin anbiguitate handi hori leundu. Amodioa da dardaratzen eta ikaratzen den izotz birrina eta txin-txin egiten duen azukrez bustitako absentan erortzeko irrikaz dena, haren jitea aldatzeko. Amodioz espazio-zunda bat bidaltzen duzu Mundutik hain urrun Inork ez izendatzeko moduan azalak hutsuneak zuloak zerrendak zintak eremuak indarrak garrak bengalak, seinaleak denontzat dena utzi eta nabiga dezagun.
AMODIOA |