Hauxe zen Bleaney jaunaren gela. Tailerrean
aritu zen bitartean hemen bizi zen, harik eta
aldarazi zuten arte. Kortina loredunak, mehe eta zirtzil,
leiho ertzetik koarta bat behera,

kanpoan orube puska bat,
laharrez, zaborrez josirik. "Bleaney jaunak
ederki zaintzen zuen nire lorategia".
Ohea, sila gogorra, 60 watteko bonbilla, pertxarik

ez ate atzean, liburu eta poltsendako lekurik ez-
"Alokatuko dut". Eta horrela Mr Bleaney etzaniko lekuan
natza neroni, souvenir plater berean
itzaltzen ditut zigarroak, eta goataz

belarriak estaliz, etxejabeari erostarazi zion
teelbistaren kalaka itotzen saiatzen naiz.
Badakizkit haren ohiturak- noiz jaisten zen
nahiago zuela salda saltsa baino, zergatik

tematu zen lau bidaia lekurekin-.
Urte guztietako plana: udako oporretan,
ostatu ematen zioten, Frinton-go jendearengana,
eta Gabonetan Stoke-ra, arrebaren etxera.

Baina haize izoztuak hodeiak nola desegiten zituen
begira aritzen ote zen, ohe zaharrean etzanik
hau etxetako ote zeukan, eta saminez,
nolako bizitza, halako izana dugulako izua

gainetik ezin kenduz, dar-dar egiten ote zuen,
edade horretan gela alokatua baino ez edukiak
gehiago merezi ez zuelako seinaletzat
ote zuen-ez zuen, hori ez dakit.