HOBE DUZU JAIKITZEA Ezin baduzu lorik egin, jaiki eta itsasora. Oraindik ez badakizu hiltzen jarrai maitatzen ikasten. Egunsentiak ez du zure mundua hertsiko: kanpoan izarrak dituzu ospitaleak, lorik egiten ez duten makinaria gaitzak. Kanpoan zure zopa, zure zentzumenak elikatzen dituen biltegia, zure hiriko haizea. Jaiki eta piz zeure arimaren turbinak ez zaitez neka handik hona ibiliz oharteman itzazu zure lurrari geratu zaizkion azken lohikeriak, dena eraldatu egiten baita eta honezkero ez duzu begirik ukanen ezabatutako izukeriarako.
Jaiki eta aniz leihoak, egizu tu sinesgogorren begitartean: horientzat berdetasun oro da uger. Egin tiroka zeure garaile hizkeraz ez egon mahai erosoaren esperoan munduko bazterretan hiltzaileek orro dagitelarik.
Ezin baduzu ametsik egin jo itzazu hautsak hartutako kutxak. Oraindik ez badakizu bizitzen ez irakatsi alferrik bizitzen. Xeha ezazu errealitatea apur itzazu zapatak karrikak auskultatzen ez eman limosnarik. Jaiki eta lagun munduari esnatzen.
HOBE DUZU JAIKITZEA |