Dena hil zen

eguna, barneko argia.

Zama minbera

ez nuen gehiago nire egiazko denbora

aurkitzen

nire etxea.

 

Gaizki zendu hilen taldea

huts guzietan ozenkari;

zeru hedoitsuetan

mugatzen nintzen.

 

Lekukoa ez denaz hazia

urratsez urrats kasik kontsolatua.

 

Zure sorbalda borrokatzen den

mahastia betea izanen da,

salbu eta eguzkia ere bai.