Sugearen osagarria I Sortu berriaren aurpegiaren beroa, berotasun desesperatua kantatzen dut.
II Ogiaren aldia gizakumea hausteko, argi zirrintako edertasuna bihurtzeko.
III Eguzki loreari fidatzen denak, ez du etxe honetan meditatuko. Maitasunaren pentsuak oro bereak bilakatuko dira.
IV Ainararen ahoan, ortzantza formatzen da, baratzea eraikitzen.
V Beti izango da ur ttantta bat eguzkia baino gehiago irauteko, eguzkiaren goraldia trabatu gabe.
VI Egizu jakitatea, ehun zatitako jakitatea gordean atxiki nahi duenarena.
VII Mundura datorrenak deusezen nahasteko, ez du begirik ez pazientziarik merezi.
VIII Kreazioak kanporatu duelako, zenbat iraunen du hiltzera doan gizaren eskas honek kreazioaren erdian?
IX Etxe bakoitza, sasoi bat zen. Hiria, halatan errepikatzen zihoan. Biztanleek, elkarrekin, ez zuten neguaz besterik ezagutzen, beren haragi berotuagatik, itzaltzen ez zoan egunagatik.
X Zure esentzian zara gogorki poeta, gogorki amodioaren gailurrean, gogorki justiziaz eta egiaz egarri. Menturaz, zure kontzientzian osoki izaten ahal ez zarelakoa gaitz beharrezkoa da.
XI Existitzen ez den arimaz, gizaki hobeago bat moldatuko duzu.
XII Begira, zure herria mainatzen duen itxura ausarta, luzaz iheska joan zaizun atsegina.
XIII Asko dira uhin bortitzak altxa ditzan, helburuak gaindi, beha daudenak, mugatzekotan.
XIV Eskerrak bihurtzkiotzu zure damuaz grinatzen ez denari. Zure parekoa da.
XV Negarrek beren konfidentea mesprezatzen dute.
Sugearen osagarria |