ETENGABEKO EZTANDA Munduen eztanda izarbelen ixiltasuna esaten doguna urrundik begiratzen dogunean; itxurapenezko erabidea gabarena zeiñan argiak ez dakigu oiuak diran; bakea emendik, zoramena an urrunan, etengabeko eztanda, dizdirazko eromen lotsagarria jakintsuek estaldu nai dauskuena (ilurbiraren eresia! ¡Newton'en ainbaketak!) euren araubideekaz, bat-batean lertzen da lizunkeriazko edertasunezko eztanda batean.
Dana da maitasun. Dana eromen. Dana antzaldatze. Krabelin batek emetzen danean darakus azaltzen ez duana, eztago azaldu bearrik be. Era zabalpenezko zeruaren lora ikaragarri ori eromeneratzen da, maitasun bat bearbada izango dana Iainkoaren buru-erailketa bakarrik.
ETENGABEKO EZTANDA |