11 Zein aholku seguren bila ari haiz orain, bihotz zorigaiztoko, biziaz ase hori? Negarren adiskide, barreen arerio, nola jasango dituk goait dituan gaitzak? boa lasterka, bada, zain duan heriotzarantz, nahiz luzatzen duan heure aurka epea: zenbat er(e) ihes egin nahiago hiltzetik urrutiago dukek heur(e) atsedenlekua.
Besoak zabal-zabal bidera jalgitzen da begiak negarretan pozaren gehiegiz haren boz eztiaren doinua entzuten dut, baitio: "adiskide, jalgi atze etxetik atsegintzat dut zuri fabore ematea, ezein gizonek inoiz sentitu ez duena ihes baitagiot dei egiten didanari, eta ene hiratik ihes doana, hartzen"
Malkoak begietan, izuzko aurpegiaz biloak marruskatzen alarau handiekin, biziak lur sail onak eskaini nahi dizkit eta nahi du izan nadin doeon jabe; ahots lazgarri eta mingarriz oih(u) eginez heriok dohatsuei deitzen dien bezala; zeren zorigaiztoak joa den gizakiak doinu eztikotzat du Herioren ahotsa.
Miresten nau benetan zein handiustea den amorante ororen gogo eta nahia nahiz nir(i) ez galdetu zer den amodioa nigan dute jakingo haren mingostasuna. Gaizki esaka orok zin egotziko dute inoiz ez del(a) izango Maitasun haien jabe, eta plazer beroaz hitz egiten badiet, aiez dute denbora galdua gaitzetsiko.
Kiderik ez dazagut, emazte nahiz gizon, Amodiok mindurik, errukarria denik; nitaz lukete orok, bai, urrikaldu behar bihotzetik odola urrunduz baitoakit. Inguratu zitzaion goibeltasunagatik eguner(o) ihartzen zait heze bizigarria; eta ausart zait ari kontra goibeltasuna eta ene fabore ez d(a) esku harmadunik.
Lahar arteko lili, hur dakusat ordua akabatuko baita hiski ene bizia; en(e) esperantzak ihes egin didanez gero, munduan gelditzen zait damnatua arima,
11 |