Ardantzila (Vendémiaire) Oroit nitaz etorkizuneko gizonok Erregeak amaitu ziren garaian bizi izan nintzen Tristerik eta isilik hiltzen ziren banan-banan Eta hiru aldiz kementsu Trimegisto bana Bilakatzen ziren garaian bizi izan nintzen ni
Ederra zela Paris irailaren azkenean Gauak oro mahasti bilakatzen ziren Non hostoek hirian barna hedatzen zuten beren argitasuna Eta goian hegazti hordiek mokokatu izar umotuek Goizalbako ardantza espero zuten nire loriatik
Arrats batez kai mortu eta ilunetan Auteuiletik etxera nentorrela ahots bat entzun nuen Kantari isildu egiten zena tarteka Senaren bazterretara ere hel zedin Beste ahots garden eta urrunen auhena
Eta gauean luzaz egon nintzen adi Parisen kantuak Iratzartzen zituen kantu eta oihu haiei denei
Egarri naiz Frantziako Europako eta munduko hiriez Zatozte denak neure eztarri sakonean isurtzera
Orduan ikusi nituen Parisek mahastian hordi Lurreko mahatsik gozoenak trillan kantari zeuden Bihi miragarri horiek biltzen zituela
Eta Rennesen erantzuna Quimperrekin eta Vannesekin O Paris hemen gauzkazu Gure etxeek gure biztanleek Eguzkiak erditu zentzumenon mahatsek Beren burua ematen dizute zu asetzearren mirestasun asegaitz Garun hilerri harresi guztiak dakarzkizugu Ez entzuna eginen diezun garrasiz bete sehaska horiek Eta iturburutik arroara gure gogoetak o ibaiok Ikasleen belarriak eta gure esku batuak Eri luzeko eskuak kanpandorreak Eta galanteriaren misterio adeitsu honek Beste bizi baten misterio fatal fatal honek Ateak etxea bezala misterioak ixten duen Arrazoi zalu hau ere badakarkizugu Edertasunaz haratago dagoen biko misterioa Eta ez Greziak ez Ekialdeak ezagutu dutena Itsasoak kontinente zaharra uhinez uhin apurka irentzen duen Bretainiaren biko arrazoia
Eta iparraldeko hiriek alegeraki arrapostu
Paris hemen gauzkazu zeure edari bizidunok Gure atelier santuen metalezko santuek Txio eta txirula egiten duten hiri bulartsuak Behiala Ixion mekanikoak egin zuen bezala Agerian ernaritzen dituzte hodeiak gure kebideek Eta zenbatu ezinezko gure eskuok Atelierrok manufakturok lantegiok eskuok Non gure hatzen antza daukaten langile biluziek Orduko hainbestean fabrikatzen duten erreala Hori dena dizugu emanen
Eta honela erantzun zuen Lyonek otoitzen zetaz Zeru berri bat ehuntzen zutela Fourvièreseko aingeruek
Ase hadi Paris Rhône eta Saône ezpain neureok Marmarikatzen dituzten jainkozko hitzokin Beren pizteko hiltzearen kultu berdina beti Sakabana itzazu santuak hemen eta egizu odoleuri Zorioneko euri o tanta epel o mintasun Haur bat dago beha zabaltzen diren leihoei Eta hegazti hordietara eskaintzen diren buru mulkoei
Midiko hiriek arrapostu orduan
Paris noblea oraino bizi zaren arrazoi bakarra Gure umorea erabakitzen duzuna zeure patuaren arabera Eta erretiran zaren zu Mediterraneo Egin itzazue erdibana gure gorputzok hostiak hausten diren gisan Amodio ezin goragoko hauek eta beren dantza umezurtza Zuk maite duzun o Paris ardo garbia dira bilakatuko
Eta Siziliatik zetorren dardara mugabako batek Hitz hauek egin zituen hegoak inarrosiz
Bilduak ditugu gure mahastietako mahatsak Eta odolaren lurraren eta gatzaren dasta daukaten Bihi luzexkako hildakoen mulko hauek Zure egarrirako dira o Paris Ixion sortzaile zeharrak laztantzen dituen Hodei gose hamikatuek ilundu zerupekoa Eta Afrikako bele guztiak itsaso gainean jaioko direna O mahatsok Eta begi leun eta senideartekook Etorkizuna eta bizia aspertu egiten dira trillotan
Baina non da itsaslaminen behako argitsua Hegazti horiek maite zituzten marinelak tronpatu zituen Ez da berriz itzuliko hiru ahots leun eta jabal Abesten zuten Eszilako uharrira
Estugunea itxuraz aldatua zen tanpez Haragiaren uhinaren irudika litekeen Ororen aurpegiak zuek ez zarete Mozorrotu begitarteen gaineko mozorrotu aurpegiak baizik
Irri egiten zuen igerilari gazte bazterren artean Eta itotakoak uhin berriaren azalean Egiten zuten ihes haren gibeletik auhenezko kantariek Adio esan zieten zurrunbiloari eta uharriari Terrazetan etzanik zeuden beren senar zurbilei Gero eguzki erregarrirantz hegan altxaturik Haien ondotik joan ziren izarrak hondoratzen diren uhinean
Begi zabalduz estali zerua itzuli zelarik alderrai Herensugeak neguan histu egin zuen alderdira Eta nik ustekabean zure ahots larderiatsua entzun nuelarik O Erroma Nire antzinako pentsamenduak oro Eta patuek amodioa gidari duten zerua aldi berean madarikatzen Gurutzearen zuhaitzean berrernatu hostotxoek Baita Vatikanoan hiltzen ari den lis loreak ere Eskaintzen dizudan ardoan beratzen dira Zuk ez badakizu ere bertuterik gorena den Beste askatasun begetal bat ezagutzen duenaren Odol garbiaren dasta daukana
Hiruerreinuko koroa jausi da lauzen gainean Hierarkek sandaliapean dute zanpatzen O zurbiltzen ari den distira demokratikoa Badator abereak hilen dituzten errege gaua Otsemea axuriarekin arranoa usoarekin Errege etsai eta anker aldra bat Zu bezala egarri mahasti eternalean Azalduko dira lurretik eta airez aire helduko dira Bitan mila urtekoa den ene ardoa edatera
Isilean batzen dira Mosela eta Rhin Europa da gau eta egun otoitzean Koblentzan Eta ni Auteuileko geltokian berant arte zain Sasoia heldutakoan mahatsondoaren hostoak bezala Jausten ziren orenak aldizka entzun nuen Ibai haien gardentasuna batzen zuen otoitza
O Paris gure bazterretan sortzen dena baino Hobea da zure herrialdeko ardoa baina iparraldeko mahastietan Bihiak oro umotuak dira egarri erregarri honetarako Odoletan dira dolarean gizonezko sendo mulkoak Zangada luzetan edanen duzu Europaren odola Ederra zarelako eta zeu zarelako nobela bakarra Zugan besterik ez litekeelako Jainkoa gerta Eta nire mahastizainak oro gure urbietan Beren argiak islatzen dituzten etxe eder hauetan Etxe eder biziro zuri-beltzetan Zure loria daude kantari jakin gabe zeu zarela errealitatea Baina gure esku likidoak baturik otoitzerako Gatzagara daramatzagu ur menturazaleak Eta hiriak gure erdian aiztur erdian iduri Ez du lo delarik ezein argirik islatzen bere urbietan Non histu urrunen bat sortzen den aldiz Koblentzako neskatila eztien atsedena hautsiz
Ehunka eman zuten hiriek arrapostu orain Nik ez nituen bereizten ahal ele urrunak Eta Treveris hiri zaharrak Bat egin zuen berea haien ahotsarekin Ludi osoa ardo honetan kontzentraturik Itsasoak abereak landareak Hiriak asturuak eta kantari ziren izarrak Gizonak belauniko zeruaren ertzean Eta burdina otzana gure lagun prestua Geure burua maite dugun bestean maite behar den sua Nire bekokiaren azpian oro bat diren hildako fierrak Sortzen ari den gogoetak bezala argitzen duen oinaztura Izen guztiak seinaka izen guztiak banaka Garrak lez bihurritu kiloka paper Eta gure hezurdurak zuritzen jakinen duten haiek Pazientziaz aspertzen diren zizare zintzo hilezkorrak Batailarako lerrotu armadak Gurutze basoak eta nire aintziretako egoitzak Hainbeste maite dudan horren begien kantailean
Ahorik gabe oihu dagiten liliak Eta esaten ez dakidan oro Inoiz ezagutuko ez dudan oro Paris egarri zen Hau dena hau dena Azaldu zitzaidan orduan ardo garbi bilakatua
Eginak egun ederrak logura izugarriak Berdura Gurutzamenak musika eternalak Higidurak Gurpenak jainkozko oinazea Elkarren antza duzuen eta gure antzekoak zareten munduok Edan zaituztet eta ez ninduzuen ase
Baina geroztik badakit nolako dasta daukan ludiak
Hordirik naiz ludi osoa edanda Uhina isurian eta bailandrak lo ikusten nituen kai haren gainean
Entzun iezadazue Parisen eztarria naiz Eta nahi izanez gero berriz edanen dut ludia
Entzun itzazue nire luditar hordikeriazko kantuok
Eta iraileko gaua bazihoan astiro Senaren zubietako argi gorriak itzaltzen Izarrak hiltzen ari ziren eguna doirik sortzen
Ardantzila (Vendémiaire) |