MUGALDEA
Francisca Aguirre

Frontera
euskaratzailea: Izaskun Etxebeste Zubizarreta
armiarma.eus, 2021

 

Ni, bizitzara goizegi iritsi nintzen hau,

aurreraturik etorri nintzena —naizena—,

hitzordura garaia baino lehen iritsi

eta kontsignan itxaron behar izan nuena

ikusiz bizitzaren bagajea pasatzen

ezorduaren eserleku neutraletik.

 

Ni, hogeita hamarrean jaio nintzen hau, egia izanik

—guztiok dakizuenez— ez nuela orduan egin behar,

behar nuela lehenago pentsatu,

eta pazientzia eta tentu apur bat izan,

errenta lazturazko txanponetan

kobratzen duen garai zoro horretan ez sartzeko.

 

Ni, ausarkeria hori ordaintzen ari naizen hau,

nire miseria nire presari zor diodana,

bihotza mila puskatan zatitu behar izan nuena

desertuko nire lekua ordaintzeko,

ni, jakin ezazue, berandu iritsi nintzen behin mugaldera.

 

Haurtzaroaren begi itsutuekin iritsi nintzen,

eta bihotza hutsik, historiarik gabe.

Bederatzi urte besterik ez nituela

iritsi nintzen (Jainko maitea, zer gauza barkaezina).

Behar bada, gizon harekin batera iritsi nintzen,

baina garai ezberdinetan.

Hori ez nuen jakin.

(Oi, garai miserable eta bidegabea).

Han izan nintzen —ikusi nuen, agian—

baina berandu zen.

Ni umea nintzen

eta logaleak nengoen.

Don Antonio zaharra zen

eta logaleak zegoen bera ere.

(Jainko maitea, zer gauza barkaezina:

goizegi jaio

eta beranduegi iritsi izana).

 

Frontera

Yo, que llegué a la vida demasiado pronto, / que fui —que soy— la que se anticipó, / la que acudió a la cita antes de tiempo / y tuvo que esperar en la consigna / viendo pasar el equipaje de la vida / desde el banco neutral de la deshora. / Yo, que nací en el treinta, cuando es cierto / —como todos sabéis— que nunca debí hacerlo, / que hubiera yo debido meditarlo antes, / tener un poco de paciencia y tino / y no ingresar en ese tiempo loco / que cobra su alquiler en monedas de espanto. / Yo, que vengo pagando mi imprudencia, / que le debo a mi prisa mi miseria, / que hube de trocear mi corazón en mil pedazos / para pagar mi puesto en el desierto, / yo, sabedlo, llegué tarde una vez a la frontera. / Llegué con los ojos cegados de la infancia / y el corazón en blanco, sin historia. / Llegué (Señor, qué imperdonable) / con nueve años solamente. / Llegué tal vez al mismo tiempo que él / pero en distinto tiempo. / No lo supe. / (Oh tiempo miserable e injusto). / Estuve allí —quizá lo vi— / pero era tarde. / Yo era pequeña / y tenía sueño. / Don Antonio era viejo / y también tenía sueño. / (Señor, qué imperdonable: / haber nacido demasiado pronto / y haber llegado demasiado tarde).

 

MUGALDEA
Francisca Aguirre

Frontera
euskaratzailea: Izaskun Etxebeste Zubizarreta
armiarma.eus, 2021