AUSCHWITZ
Leon Felipe

euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2018

 

 

 

Munduko judu guztiei, nire lagunak, nire senideak

 

Poeta infernutar horiek denak,

Dante, Blake, Rimbaud...

apalago mintza daitezela...

Ixil daitezela!

Gaur

lurreko edozein biztanlek

gehiago daki infernuaz

hiru poeta horiek batera baino.

Badakit Dantek oso ondo jotzen duela biolina...

O, birtuoso handia!...

Baina orain ez dezala desira

bere tertzeto miresgarriez

eta endekasilabo perfektuez

haur judu hori izuarazi,

hura hor dago, gurasoengandik bananduta...

Eta bakar-bakarrik.

Bakar-bakarrik!

Auschwitzeko errausketa labeetan

bere txandaren zain.

Dante... infernuetara jaitsi zinen zu

Virgilioren eskuari oratuta

(Virgilio, “cicerone handia”)

eta zeuon Komedia Jainkotiar hura

musika eta turismozko

abentura libertigarria izan zen.

Hau beste zerbait da... beste zerbait...

Zelan azalduko dizut?

Irudimenik ez duzu eta!

Zuk ez duzu irudimenik,

akorda zaitez zure “Infernuan”

ez dela haur bakar bat ere ageri.

Eta hortxe ikusten duzun hori...

bakar-bakarrik dago.

Bakar-bakarrik! Ciceronerik gabe...

Infernuko ateak ireki daitezen zain,

zuk —florentziar gixajoa!—

irudikatu ere ezin izan zenuen infernua.

Hau beste zerbait da... nola azalduko dizut?

Hara! Leku honetan ezinezkoa da biolina jotzea.

Hemen, apurtu egiten dira

munduko biolin guztien hariak.

Ulertu didazue, poeta infernutarrok?

Virgilio, Dante, Blake, Rimbaud...

Mintza zaitezte apalago!

Jo ezazue apalago! Ixo!...

Ixil zaitezte!!

Ni ere banaiz biolinjole aparta...

Askotan jo izan dut nik infernuan...

Baina oraingo hemen honetan...

nire biolina apurtuta, ixildu egiten naiz.

 

 

Auschwitz

A todos los judíos del mundo, mis amigos, mis hermanos

Esos poetas infernales, / Dante, Blake, Rimbaud... / Que hablen más bajo... / ¡Que se callen! / Hoy / cualquier habitante de la tierra / sabe mucho más del infierno / que esos tres poetas juntos. / Ya sé que Dante toca muy bien el violín... / ¡Oh, el gran virtuoso!... / Pero que no pretenda ahora / con sus tercetos maravillosos / y sus endecasílabos perfectos / asustar a ese niño judío / que está ahí, desgajado de sus padres... / Y solo. / ¡Solo! / Aguardando su turno / en los hornos crematorios de Auschwitz. / Dante... tú bajaste a los infiernos / con Virgilio de la mano / (Virgilio, “gran cicerone”) / y aquello vuestro de la Divina Comedia / fue un aventura divertida / de música y turismo. / Esto es otra cosa... otra cosa... / ¿Cómo te explicaré? / ¡Si no tienes imaginación! / Tú... no tienes imaginación, / acuérdate que en tu “Infierno” / no hay un niño siquiera... / Y ese que ves ahí... / Está solo / ¡Solo! Sin cicerone... / Esperando que se abran las puertas del infierno / que tú ¡pobre florentino! / No pudiste siquiera imaginar. / Esto es otra cosa... ¿cómo te diré? / ¡Mira! Este lugar donde no se puede tocar el violín. / Aquí se rompen las cuerdas de todos / los violines del mundo. / ¿Me habéis entendido, poetas infernales? / Virgilio, Dante, Blake, Rimbaud... / ¡Hablad más bajo! / ¡Tocad más bajo!...¡Chist!... / ¡¡Callaos!! / Yo también soy un gran violinista... / Y he tocado en el infierno muchas veces... / Pero ahora aquí... / Rompo mi violín... y me callo.

 


 

AUSCHWITZ
Leon Felipe

euskaratzailea: Josu Landa
armiarma.eus, 2018