HALAKOA DADILA ZURE AHOTSA
Izan ezazu ahots bat, emakume, nire bertsoak esaten ahalko dituena, eta haserrerik gabe itzularazten ahalko nauena zerutik lurrera ametsetan nagoenean... Izan ezazu ahots bat, emakume, iratzartzen naizenean zaurituko ez nauena... Izan ezazu ahots bat, emakume, “zer pentsatzen duzu?” galdegiten dudanean min egingo ez didana. Izan ezazu ahots bat, emakume, izarrak zenbatzen ari naizelarik egiten ahalko duena “zer kontatzen duzu?” halako moduan galdetu non nire begiak zuregana jiratuta izar batetik beste izar batera zenbatuz pasatu nintzela sinetsi ahal izango dudan. Izan ezazu ahots bat, emakume, nire bertsoa bezain adeitsua, izar bat bezain argia.
Como ha de ser tu voz... Ten una voz, mujer, / que pueda / decir mis versos / y pueda / volverme sin enojo, cuando sueñe / desde el cielo a la tierra... / Ten una voz, mujer, / que cuando me despierte no me hiera... / Ten una voz, mujer, que no haga daño / cuando me pregunte: ¿qué piensas? / Ten una voz, mujer, / que pueda / cuando yo esté contando / las estrellas / decirme de tal modo / ¿qué cuentas? / que al volver hacia ti los ojos / crea / que pasé contando / de una estrella / a / otra estrella. / Ten una voz, mujer, que sea / cordial como mi verso / y clara como una estrella.
HALAKOA DADILA ZURE AHOTSA |