PATUA Oroimena ahaztu nuen, urraturiko tarratadak utzi nituen egotaldi laburra zoriontsua zitekeen bazter hartan: mahai baten bueltan alaitasunaren ogia jaten genuen, eta gozamenaren fruituak. (odol bakarra zen gorputz guztietakoa, kopa askotara ateratako ardoa legez) Inoiz, ordea, hautsi egiten zaigu gorputza eta isuri ardoa. Baina batzuetan isiltasun-zuhaitz baten sustrai handiaren ondoan datza kopa. Eta bakarra da odola bihotz neurrigabea astintzen zorabiaturiko txori bat bezala behin eta berriz baldar joaz horma iraunkorrak, zerua ezagutzen ez duena, ez dakiena badela arlo bat non agian hegoak hegan saiatuko ziren. Emakume bat oinez doa bide antzuan barrena ilunabarrik soildu eta gaitzenerantz. Emakume bat harri bat bezala part botea basamortuaren erdi-erdian, edo urrutiko su bat bezala itzaltzen edo hozten dena. Emakume bat astiro-astiro itotzen txistu mingotseko zingira batean. Ikusten duenak ezin dio ozpinez bustitako belakirik gerturatu, ez pozoi-ontzitxo bat ezta ukabil estu eta mingarri bat ere. Emakume bat bakardadea deitzen da. Eromena deituko da.
PATUA |