ONTASUN ZAHARRA Agureak eta agureak ikusia nintzen nire bi eskuak ahurretan Adurra irakurtzen dakienaren eskuetan ipini baino lehen eskaini baino lehen, neure izarrak landutako mendiak eta ordokiak atzeman zitzan.
Agureak eta agureak ikusia nintzen baina ez haren antzekorik.
Inoizko Adatsaren Gaua soiltasunaren ilbeteak ordeztua zuen sapar mehe zuri bat inguruan eta zain zituen arbasoei besterik hizketan ez zekien ahoak haur batenak bezala egiten zuen totelka Ezezaguna erakusten zuen arren.
Zer ikusten ahal ote zuten oraindik bizi izandako egunez astundu begiek? Haietan gatibu gaztetasuna! Gatibu ihesi ezin eginik!
Eta behatu zidanean, mendiak eta ordokiak ikertu zituenean neure eskuen kofan, haren behako itzaliak neurea gurutzatu eta gar baketsu bat igarri zuenean uste dut bere gaztetasuna borrokan hasi zela irabazi ezineko borrokan!
Baina ez! Gatibua loturak hautsi eta askatu egin zen: neure gaztetasunean haragitu zen, ontasun zaharraren sinestearen arabera nigan islatua.
ONTASUN ZAHARRA |