|
BELAUNALDI BAT Mutiko bat jolastera joaten zen larreetara Orain kaleak luzatzen direneko lekura. Larreetan Beste mutiko batzuk aurkitzen zituen ortuzik, eta salto egiten zuen bozkarioz. Ederra zen belarretan haiekin batera ortuzik ibiltzea. Argi hurrineko arratsalde batetan tiroak entzun ziren Ziudadetik, eta golan, haize bildurgarriak Oihu ebaki bat batu zuen. Eta denak isildu ziren. Muinoetan argi punduak garauntzen ziren, Bazterretan, haizeak berbiztuak. Gauak, Abiantzadan dena itzali zuen finean Eta haize hozkirria besterik ez zen geratu ametserako. (Hurrengo egunean, mutikoak berriro doaz Eta inork ere ez ditu oihuak oroitzen. Kartzelan Obrero isilak daude, eta bateren bat hil da. Kalean isuritako odola borratu egiten dute. Ziudadeak, han hurrin, nagiak ateratzen ditu eguzkitan, Jendea kalera irtetzen da. Elkarren aurpegiak begira.) Mutikoek larreetako itzalaz pentsatzen zuten Eta aurpegia begiratzen zieten andreei. Baina Haiek ere ez zuten deusere esaten. Mutikoek larreetako itzalaz pentsatzen zuten, Hara joaten baitzen neskatxoren bat. Ederra zen Neskatxoei ilunbetan negar egineraztea. Mutikoak ginen. Ziudadea egunez gustatzen zitzaigun: gauez isiltzea, Argiak hurrindik soegitea eta oihuak entzutea. Oraindik ere joaten dira mutikoak larreetara jolasten Kaleak arnaltzen direneko lekura. Eta gaua berbera da.
Paseatzean belarraren usaina senditzen da. Gartzelan betikoak daude. Eta badaude, Orduan bezala, humeak erditu eta deusere esaten ez duten andereak ere.
BELAUNALDI BAT |