Zu ere amodioa zara.
Odolezkoa eta lurrezkoa zara
gainerakoak bezala. Ibili
etxeko atetik urruntzen ez dena
bezala ibiltzen zara. Begira
aiduru egon eta ezin ikusi bezala
izaten zara. Sufritzen eta
isiltzen den lurra zara.
Izualdiak eta nekea izaten dituzu,
hitzak izaten dituzu —bazabiltz
zerbaiten zain. Amodioa
zure odola da— ez besterik.