ERABATEKO KANTUA ASKATASUNARI Jo ezazue tartean behin zaurian; ez utzi zarratzen. Isur dezala odol freskoa minak, bizi dadila betirako negarra erroan. Hegan hasten bada, ekin oihuka eta gogora egiozue zer egin duen: ez dezala ahantz! Botaizkiozue zokor ilunak muturrera, eta hitzean berriro loreak sortzen bazaizkio, zapal ezazue haren izerdi gorria, zurbil hazi arte, hildakoaren eskuak bezain. Ebaki ezazue: ez dakiola ager zapaldutako musikaren bihotzik. Hori baita zuen legea, hain arrotza zaidana: ibai bat ilargiarekin mintzatzeko harrotzen bada, jarriozue barradera ilun bat. Urruntasuna ahaztuta izar bat mutiko baten ezpain heltzakan sehaskatzen bada, sala ezazue astroen aurrean. Orkatz batek askatasuna eta basoa edaten baditu lotu txakur baten moduan. Arrainen bat badago urik gabe bizitzen ikasi duena ukaiozue urertza eta lehorra. Goizalba argitasun higatuz zabaltzen bada, jarri gauaren hosto berdeak haren begietan. Haizearen bihotza duen gizonik bada, bete egiozue harriz eta hondoratu belauna bularraren erdian.
ERABATEKO KANTUA ASKATASUNARI |