III

 

Gizon oso haundiki bat zen hau,

lau medikuen artean hil zena

(auromizina etzen izan mesedegarri),

lau eri-jagole diplomatu,

eta azkenean, apaiz eta eskribau.

Haren mila eta ehun ordena ta gurutzeak

etzitzaizkion bularrean kabitu.

Gloria bat zen ehorzketa ikustea,

zoazin ministroak, jeneralak,

eta apezpiku bat.

Trolebusak gelditu ziren,

baina jentea kontsolatu zen

hainbeste koroa ikustearekin.

 

Egun hartan bertan ehortzi zuten

Petra izeneko andre urrikari bat.

Bederatzi semek eraman zuten heriotzera,

denak galduak, urrikaria

ezpaitzen inoiz bikariatik pasatu.

Hogei urtean bizi zen bekatuan,

gosean, egarrian eta apretan.

Baina udaberriko arratsalde batean

dultzero zarratu zituen begiak,

eta dimisioa presentatu zuen

tuberkulosiaren aitzakiarekin.

Hain gorputz merkea izan baitzen hura,

bakarrik haizeak eta altzipresek

errezatu zioten requiescat bat.

 

Baina gau hartan bertan

gertatu zen mirari haundi bat,

zeinaren parerik ezpaitzuten ikusi defunturikan zaharrenek.

Aingeru-koro txiki bat

haien hegal alegerekin,

gelditu zen haundikiaren

hobiaren gainean.

Hegaldaketa zaratatsu

bat egin zen arrosen eta

krabelinen usai artean,

eta Petraren hezurren gainean

zegoen buztina zikina

ikusi zuen egunak

lorez beterik.