|
Antologia
Munduko gobernariei abisua
Txit Prestuak Zaretenongana jotzen dut zuei esateko nire auzunean izurria dagoela, eskale guztiak zubi apurtuaren azpira etorri direla babes bila, —beroa iristen denean eromena izango da—. Badirudi zerbait antolatu nahi dutela etxe bat ematen ez dien Alkatearen kontra, gaixorik daude eta kobazuloetan lo egiten dute eta puskatxoak erortzen zaizkie lotan daudenean. Diote gauren batean zuen hilobietara joango direla... loreak eramateko eta nik abisatu egiten dizuet Txit Prestuak Zaretenoi bakezalea naizelako eta ez naizelako ausartzen hori isilaraztera zuzen ari direla uste dudan arren.
Abisatzen dizuet Txit Prestuoi arriskuan zaudetela jende hori mozkortuta dagoelako. Ezer ez du balio eman berri den bandoak, ezer ez tabernetan ardoa ez zerbitzatzeak, ezer ez dendetan ogia egoteak, ezer ez desfileak debekatzeak, ezer ez berbena geldiarazteak, hobe duzue eskaleak eurak bertan behera uztea.
Aviso a los gobernantes del mundo Me dirijo a Vuestras Ilustrísimas / para deciros que en mi barrio hay peste, / que se han venido todos los mendigos / a refugiarse bajo el puente roto, / —cuando venga el calor no habrá quien pare—. / Parece ser que quieren armar una / contra el Alcalde que no les da una casa, / están enfermos y viven en las cuevas / y les caen montocitos cuando duermen. / Dicen que van a ir en una noche / a vuestra tumba a colocaros... flores / y yo lo aviso a Vuestras Ilustrísimas / porque soy pacifista y no me atrevo / a silenciarlo aunque lo creo justo. // Os aviso Ilustrísimas peligro corréis / porque esta gente está borracha. / De nada vale el bando recién dado, / de nada no dar vino en las tabernas, / de nada que haya pan en el comercio, / de nada que prohíban los desfiles, / de nada que recojan la verbena, / es mejor que supendan los mendigos.
Antologia
|
